Bazilika C është një kishë me përmasa mesatare, me gjatësi 33 m dhe gjerësi 22,80 m. Ajo ka tri nefe, narteksin me një galeri mbi të, të paraprirë nga një portik, dhe disa anekse. Nefi qendror, i shtruar me pllaka guri, ka një gjerësi 5,80 m dhe përfundon me një absidë rrethore nga lindja. Nefet anësore kanë gjerësi 2,46 m e 2,26 m dhe janë të pajisura me sofate për t'u ulur besimtarët gjatë ceremonive. Sanktuari (benta) përfundon në lindje me një synthronon të thjeshtë me tri shkallë, për uljen e klerikëve. Para tij qëndron altari, nga i cili ruhet në vend bazamenti dhe poshtë tij depua e relikeve.
Ndarja e nefeve është bërë me harkada të mbështetura mbi kolona monolite prej guri, të vendosura mbi një stilobat të lartë. Mbi kolona qëndrojnë kapitelet jonike me imposte të zbukuruara në të dy faqet. Hapësirat midis kolonave janë mbyllur me parapete të përbëra nga shtylla dhe pllaka guri të zbukuruara me motive të shumta dhe origjinale.
Sanktuari dhe njëri nga anekset janë të shtruar me mozaikë me motive gjeometrike, bimore, zoomorfe dhe figura njerëzore. Në sanktuar ka dhe dy skena jo të zakonshme: në të parën, dy tufa me nga gjashtë qingja, që personifikojnë dymbëdhjetë apostujt, që shkojnë drejt altarit, kurse tek e dyta pjesëtarë të klerit me kandelabër në dorë drejtohen për në kishë. Një mbishkrim i shkruar në mozaik tregon se ai ka qenë realizuar në kohën e peshkopit Praisios. Për fat të keq ai nuk përmendet në listat e peshkopëve të Bylisit, gjë që do të mundësonte një datë për ndërtimin e mozaikut. Megjithatë, çereku i dytë i shek.VI m.Kr. duket se do të ishte më afër të vërtetës për periudhën e ndërtimit të bazilikës C.
Pranë bazilikës është një ndërtesë e shekullit VI m.Kr. Ajo i takon tipit më të përhapur të banesave të shek.V-VI në Bylis, të cilat janë zakonisht me tri dhoma drejtëkëndëshe, paralele me njëra-tjetrën, të pajisura me një verandë. Pjesa më e madhe e tyre kanë qenë me një kat dhe një gjysmëkat, që ka shërbyer për mbajtjen e rezervave ushqimore.