Kasim Beu i familjes së Bejlikut të Xhandarogllut kërkoi ndihmën e osmanëve kundër babait të tij, Isfendijar Beut. Ata pranuan ta ndihmonin dhe për pasojë, rrethuan qytezën e Sinopit në Bejlikun e Xhandarogllut. Por, ky i fundit pranoi sovranitetin osman, mbajti hutbe dhe sikke në emër të sulltanit, si shenjë të pranimit të tij. Isfendjar Beu ua dorëzoi osmanëve dhe jo djalit të tij, Kasim Beut, tërë bejlikun e tij (me përjashtim të qyteteve Kastamonu dhe Bakër Kyresi). Qytezat osmane Tosja, Çankërë dhe Kalexhik, të dlat më parë ishin marrë nga Timuri dhe i ishin dhënë Bejlikut të Xhandarit, u kërkuan nga Mehemmed Çelebiu që t'i riktheheshiri. Ai i mori ato pa pasur nevojën të luftonte.
Ndërkohë Mustafa Çelebiu (v. 1422), që ishte kapur rob së bashku me babain e tij Jëlldërëm Bajezidin, ishte liruar dhe kishte qëndruar për pak kohë në qytezën Nigde, në Bejlikun e Karamanit. Më pas, Perandori romak Manuel (sundoi 1391-1425) e transferoi atë në Evropë, si pjesë e fushatës së tij, për të nxitur krijimin e problemeve në territorin osman, duke vënë në lojë një shehzade kundër tjetrit. Për këtë arsye, Çelebi Mehemmedi marshoi me ushtrinë e tij kimdër Mustafa Çele-biut, që ishte strehuar në kështjellën e Selanikut (Thesalonikës), që ishte nën zotërimin romak. Kur Sulltan Mehemmedi i kërkoi perandorit romak t'i dorëzonte Mustafa Çelebiun, ky i fundit iu përgjigj: "Mustafai do të qëndrojë këtu i burgosur deri sa ti të jetosh." Për këtë arsye, Çelebi Mehemmedi e tërhoqi rrethimin e kështjellës së Selanikut dhe pranoi fi paguante Perandorit Manuël një shumë vjetore prej 300.000 akçe, për të mbuluar shpenzimet e Mustafa Çelebiut dhe burraye të tij për aq kohë sa ata do të ishin të burgosur.