Pasi thirri Sadrazamin, Shejhulislamin, Kazaskerët dhe dinjitarët e tjerë të Devletit të tij, Sulltan Mehmedi IV u tha atyre: "Me përjashtim të kështjellës Kandije, i gjithë ishulli i Giritit, duhet të hapet ndaj Islamit. Ata që janë në Kandije sulmojnë anijet tregtare dhe grabisin besimtarët rrugës për në pelegrinazh. Fet'hi i saj (hapja e kështjellës ndaj Islamit) është djomosdoshmëri." Në vitin 1076/1666, sulltani e dërgoi Fazëll Ahmed Pashanë në Girit, dhe e përcolli atë deri në Edrene. Fazëll Ahmed Pasha u nis për në Girit nëpërmjet Gadishullit të Moresë. Pas një rrethimi të kështjellës që zgjati 2 vjet e gjysëm, Kandija u hap ndaj Islamit më 1080/shtator 1669 dhe muslimanët, 14 manastiret që gjendeshin atje i kthyen në xhami.
Edhe pse kishte deklaruar paqen me Devletin Osman, Franca ishte një nga fuqitë evropiane që e ndihmoi më tepër Venedikun gjatë luftës së Giritit. Një trupë prej 15.000 luftëtarësh vullnetarë francezë, së bashku me Kalorësit e Urdhrit të Shën Xhonit dhe forçat e Papatit, luftuan kundër muslimanëve. Në përfundim të kësaj lufte, u lidh një traktat paqeje me Venedikun, sipas të cilit kështjella Kandije, me të gjithë topat dhe pajimet e saj të luftës, u kthye në një zotërim të osmanëve, ndërkohë që Venediku pranoi të përulej ndaj detyrimeve të Devletit, si dhe të kompensonte çdo anije osmane që ishte humbur në Mesdhe.