Ndër tiparet e autonomisë qytetare bënte pjesë prerja e monedhave, masa e pesha vetjake si dhe vula e qytetit.
“Periudha e lulëzimit të komunave qytetare të Arbërisë së veriut është e kohës së mbretërve e perandorëve serbë. E drejta për monedhë vetjake që ia arritën ato asokohe, u dha pamjen e republikave të mirëfillta e i vendosi ato për një kohë në të njëjtën sërë me Kagusin fatlume, e cila u bë shtet, si dhe me Kotorin...
Natyrisht prerja bëhej vetëm në monedha bronzi, të cilat pjesërisht, kështu për shembull për Drishtin dhe Suaciumin, pas gjasave janë prodhuar në Kotor. Vula me reliev e Ulqinit vinte nga Raguza. Tivari, Ulqini dhe Shkodra kishin punishte të vetat për prerjen e monedhave, edhe gjatë kohës së sundimit të Balshajve. Si rregull paraqitej në to patroni i qytetit - Shën Mëria në Ulqin, Shën Stefani në Shkodër, Shën Trifoni në Kotor - ose ngrehina - një loggia dykatëshe, e zbukuruar me harqe në Suacium, një kala me bedena në Drisht. Është e habitshme larmia e monedhave: njihen njëzet tipe follaresh nga Shkodra prej periudhës së Gjergjit II Balsha (1385-1403). Për shkak të numrit të madh të monedhave lokale në qarkullim, kudo bëhej përllogaritje me monedhën e perperit. Tregtarët e huaj veç kësaj sillnin në vend edhe monedhat e tyre. Venedikasit do ta provonin menjëherë pas fillimit të sundimit të tyre ndjeshmërinë e qytetarëve në çështje të monedhave.
Një tjetër emblemë sovraniteti ishin masat dhe peshat vetjake për komunat, sidomos për prodhime bujqësore si vera, drithi dhe vaji i ullirit. Ato përfaqësonin edhe një burim të ardhurash për komunat; në Shkodër masat kontrolloheshin çdo muaj.
Së fundi vula e qytetit ruhej më shumë adhurim si emblemë e mëvetësisë së komunës. Falsifikimi i saj në Shkodër ndëshkohej rëndë. Ajo ruhej së bashku me dëshmitë e privilegjeve në një vend me tre dryna, për të cilët kishte nga një çelës secili prej tre gjykatësve. Një dokument i vulosur me vulën e komunës kishte vlerën e një akti noterial. Përveç vulës së komunës kushtetuta njihte edhe vulën ipeshkvnore si dhe vulën ftuese të mbretit serb (“belego”), me të cilën thirreshin në gjyq qytetarët. Grabitja e vulës qytetare përbënte një cënim të rëndë të autonomisë komunale. Jo më kot pas një incidenti të tille në vitin 1397 drishtianët bënë protestë të ashpër në Venedik. Motivet e vulave u ngjanin atyre të monedhave; ato paraqisnin shenjtorë të qytetit ose stilizonin kështjella të ndryshme. Një vulë e vitit 1372 e ruajtur prej Tivari dëften një ujk, kafshën në emblemë të sundimtant prej derës së Balshajve.