Shahu Abbas nuk e mbajti premtimin e tij, për ti dërguar Devletit Osman 200 ngarkesa mëndafsh, dhe arrestoi ambasadorët osmanë që ishin dërguar për të pyetur për këtë vonesë. Për këtë arsye, në vitin 1024/1615, Sadrazami Mehemmed Pasha marshoi drejt Iranit. Edhe pse Shahu i liroi me nxitim ambasadorët, sadrazami vazhdoi përparimin e tij. Ai rrethoi Revanin, por nuk arriti ta merrte atë, dhe për këtë arsye, lidhi një traktat tjetër paqeje që e detyronte përsëri Iranin t'i dërgonte Devletit Osman 100 ngarkesa mëndafsh çdo vit. Mehemmed Pasha u shkarkua nga detyra, pas dështimit të tij në Revan dhe kjo marrëveshje për paqe nuk u miratua nga sulltani osman. Sadrazami i ri, Halil Pasha, arriti në Tebriz në vitin 1617.
Kalorësit e Krimesë, që kishin fituar një famë të shkëlqyer gjatë shekujve, sulmuan Iranin dhe e detyruan Shahun të largohej në Erdebil në Vitin 1618, dhe kërkuan edhe lidhjen e një traktati paqeje. Sipas këtij traktati, tagra që Irani i dërgonte Devletit Osman u reduktua nga 200 ngarkesa mëndafsh në vetëm 100.
Sulltan Ahmedi vdiq në moshën 28-vjeçare në vitin 1026/1617 dhe nuk la asnjë shehzade në moshë madhore. Ai ktheu një numër te madh fshatrash të Egjiptit në vakëfe për popullin e Varfër të el-Haramejn esh-Sheirfejn.