Pjesa e sipërme e shkrepit me sipërfaqe 1 ha është e rrethuar me mure mbrojtës të cilët nisin në shek. 8 p.e.sonë. dhe vijojnë pa ndërprerje deri në mesjetën e vonë. Gjurmët e periudhës antike përkojnë plotësisht me trasenë e mureve të mëvonshme, çka tregon se kjo periudhë përcaktoi planimetrinë e rrethimit.
Muret u përshtaten gjinjve dhe të dalave të terrenit me dhëmbëzime dhe kthesa të lehta, por gjithnjë me vija rreptësisht të drejta. Gjurmët tre-gojnë se muret e qarkonin terrenin edhe në vendet e pakalueshme. Më qartë ata kapen në verilindje, prej ku, pas një kthese të lehtë dhe një dhëmbëzimi të vogël (2,5 m), vijojnë drejt për 140 m gjatësi.
Hyrja kryesore duhet kërkuar në fund të kësaj ane, po në atë vend ku gjendet dhe hyrja e fortifikimit mesjetar. Në skajin juglindor muri kthehet me kënd të fortë për të vazhduar deri tek një kullë (6,3 x 3,75 m, 4 m e lartë) e pajisur në skajet me vijë peshimi. Hyrja mesjetare bri saj tregon se kulla shërbente për mbrojtjen e njërës nga hyrjet antike.
Muret 3,2 m të gjerë në anët e mbrojtura nga natyra dhe 3,50 m në anët e rrafshëta, janë ndërtuar me blloqe guri gëlqeror (0,8- 1,8 m x 0,4 - 1,4 m) të latuar mirë në anët e bashkimit, dhe të mysët, të thyer me varre, në anën e ballit. Format e blloqeve janë nga më të ndryshmet: nga katërkëndëshja tek shtatëkëndëshja, pa parapëlqim të asnjërës formë. Herë herë mes tyre vihen re pykat, ndërsa skajet e dhëmbëzimeve dhe kullave janë të pajisura me vijë peshimi. Muret ngrihen mbi një xokol guri të mbështetur në shkëmb.