Gjiri i Gramës ka qenë, fillimisht, një zonë e shfiytëzimit të gurit lokal, në gurore të mëdha, gjurmët e të cilave duken edhe sot në të dy shpatet. Por nuk është kjo e vetmja qendër antike me gurore në zonën e Karaburunit: shumë prej tyre janë të dukshme në bregun lindor të gadishullit, në anën e gjirit të Vlorës ; gurorja e Mermerit ka qenë shfrytëzuar më shumë se të tjerat, për shkak të cilësisë së gurit. Në këtë gurore, faleza ka qenë shfry tëzuar në një lartësi prej 130 m dhe në një gjerësi prej 100 m ; blloqet e shkëputura transportoheshin, pastaj, me anije për të furnizuar kantieret e mëdha urbane, si në Epidamn-Dyrrah dhe në Apoloni. Në gjirin e Gramës, guroret kanë qenë shfrytëzuar sidomos në shpatin jugor: në hyije të gjirit, faleza rreth 30 m të larta dhe 100 m të gjera dëshmojnë për këtë shfiytëzim të guroreve drejtpërdrejt mbi sipërfaqen e detit; më tutje, tashmë mbi bregun, një gurore tjetër ka qenë shfiytëzuar një një lartësi prej 50 metrash në dy faqe që formojnë një kënd të drejt. Natyrisht, shfrytëzimi i guroreve është më i hershëm nga mbishkrimet që kanë qenë gdhendur në këto faleza, përndryshe mbishkrimet do të kishin qenë prishur. Mund të mendohet se shfiytëzimi i guroreve nis me fillimin e urbanizimit, sidomos në ngulimet koloniale, domethënë duke filluar nga shekulli i VI para Krishtit dhe sidomos gjatë fazës së madhe të ndërtimeve në shekujt IV-III p.e.sonë, sikurse është rasti veçanërisht në Apoloni. Ka mundësi pra që asnjë mbishkrim të mos jetë më i hershëm se shekulli i III para Krishtit.