Libri II
Tani më poshtë, do të përmend ata që Argon pellazgjik
banonin si edhe ata që banonin Alën, Alopën e Trehinën,
si edhe ata që zotëronin Fthian si edhe Helladën me gra të bukura.
Guneu nga Kyfi solli njëzet e dy anije;
e ndiqnin atë enienët, ashtu edhe perrebejt luftarakë
të cilët banonin në Dodonën dimërkeqe,
Hipothou solli fiset e pellazgëve fqinjë,
ata të cilët banonin Larisën pjellore;
ata i udhëhiqte Hipothou e Pileu, pinjoll i Aresit,
dy të bijtë e pellazgut Letho Teutamidit.
Gjithashtu Pyraihmi solli paionët harklakuar
larg prej Amydonit, nga Aksi shtratgjerë,
Aksi, uji shumë i bukur i të cilit vërshon tokën,
Libri X
Pastaj atij iu përgjegj Doloni, i biri i Eumedit:
"Ty unë këto do t'i them me përpikmëni.
Anës së detit kanë zënë vend karianët e paionët harklakuar
si edhe lelegët, kaukanët dhe pellazgët hyjnorë,
kurse në Thymbrë u vendosën lykët e myzët e patrembur
Libri XVI
O Zeus, mbret dodonas e pellazgjik, që banon larg,
që kujdesesh për Dodonën dimërkeqe ku për rreth janë selët,
ty banojnë fallxhorët që s’lajnë këmbët e flenë për tokë
I pari hodhi heshtën vezulluese Patrokli
për karshi dhe drejt mesit ku shumica luftonte,
afer kiçit të anijes së Protesilaut zëmërmadh,
dhe goditi Pyraihmin i cili paionët kalorë me përkrenare
i solli prej Amydonit, prej brigjeve të Aksit të gjërë;
atë e goditi në sup të djathtë, kurse ai me shpinë në pluhur
ra duke bërtitur, dhe shokët e tij paionë u frikësuan.
Libri XVII
O Zeus, mbret dodonas e pellazgjik, që banon larg,
që kujdesesh për Dodonën dimërkeqe ku për rreth janë selët,
ty banojnë fallxhorët që s’lajnë këmbët e flenë për tokë
I pari hodhi heshtën vezulluese Patrokli
për karshi dhe drejt mesit ku shumica luftonte,
afer kiçit të anijes së Protesilaut zëmërmadh,
dhe goditi Pyraihmin i cili paionët kalorë me përkrenare
i solli prej Amydonit, prej brigjeve të Aksit të gjërë;
atë e goditi në sup të djathtë, kurse ai me shpinë në pluhur
ra duke bërtitur, dhe shokët e tij paionë u frikësuan.
Libri XXI
Atëherë i biri i Peleut me heshtën majëprehtë
u vërsul i pezmatuar për lë vrarë Asteropeun,
të birin e Pelegonit; këtë Aksi shtratgjerë
e kishte lindur me Peribenë e Akesamenit, të bijën
më të madhe të tij, me të cilën në shtrat kishte rënë lumi i thellë.
Atij Akili iu vërsul, kurse ai nga ana e lumit i doli përballë
duke pasur dy heshta në duar; zemërimin që kishte në kokë
Ksanthi ia kishte ndezur për djemt e fuqishëm të vrarë në luftë
të cilët Akili pa mëshirë i kishte vrarë dhe hedhur në lum.
Kur ata u ndeshën ball për ball,
i pari foli Akil hyjnori këmbëshpejtë:
"Kush je ti prej burrave qe kundër meje guxon të vish?
Është fatkeq ai djalë që mërinë time kundërshton"
Atij menjëherë iu përgjegj i biri i shkëlqyer i Pelegonit:
"O Peleid zëmërgjërë, për fisin tim pse pyet?
Jam nga Paionia pjellore dhe e largët,
burrave paionë heshtëgjatë u prij; kam
njëmbëdhjetë ditë që kam ardhur në Ilion.
Fisi i im vjen prej Aksit me rrjedhë të gjerë
(prej Aksit që me ujë shumë të mirë tokën vërshon)
që lindi Pelegonin, shtizorin e përmendur; prej këtij thonë
se Linda unë. Tashti të luftojmë o Akil i ndritur".
Kështu kërcënueshëm ai foli, kurse Akili hyjnor e ngriti
heshtën peljade; por në të njëjtën kohë me dy heshta
përballë i dolli Asteropeu heroi;
dhe menjëherë mburojën e qëlloi, por në asnjë vend
mburoja nuk u ça; e ndaloi floriri, dhuratë hyjnore;
me heshtën tjetër shkarazi i goditi Ilërën e krahut
të djathtë nga rodhi gjak i zi, kurse arma që kaloi mbi të
u ngul në tokë e uritur për mish.
Pastaj i dyti Akili drejtoi heshtën
kunder Asteropeut. qe donte ('a vriste,
prej kësaj ai shpëtoi, kurse heshta u ngul
deri ne gjysme te shtizës prej frasheri ne bregun e larte te lumit.
Ne ate kohe Peleidi shpaten e mprehtë, duke nxjerre nga brezi.
u sul mbi të; kurse ai heshtën e Akilit
nuk mund t’a nxirrte nga bregu ku dora e shëndoshë e kishte futur.
Tri herë u përpoq. i hidhëruar, ta rrëmbente,
tri here fuqia e la; dhe radhën e katërt, kur plot mëri
përpiqej të mirrte heshtën prej frashëri të Aiakidit
më përpara Akili ia nxori shpirtin.
I goditur në bark aftr kërthizës nga ku
u derdhën në tokë të brendëshmet, terri i mbuloi sytë
kur ishte duke dhënë shpirt.
Pastaj ai [Akili] shkoi kundër kalorëve paionë me përkrenare
të cilët kishin frikë të kalonin lumin,
mbasi panë trimin në një betejë të tmerëshme
të vrarë nga krahu i fortë i Peleidit.
Këtu ai vrau Thersilohun, Mydonin, Astypylin,
Mnesin, Thrasin, Ainin dhe Ofelestin;
dhe shumë të tjerë do t'i kishte vrarë këmbëshpejti Akil,
nëqoftëse nuk do të ishte futur në mes lumi i thellë e i trubullt.