Është një rrënojë e ruajtur relativisht mirë. Në një shkëmb pranë saj ruhen rrënojat e një kambanoreje. Në planimetri kisha është e tipit bazilikë trenefshe e gjatë 18,8 m me gjerësi të nefit qendror 7,5 m dhe të atyre anësorë 3,1 m. Nga ajo ruhen relativisht mirë muri verior, muri lindor me absidën gjysmë rrethore relativisht e madhe, arkada nga jugu dhe fillimet e arkadës veriore. Arkadat përbëheshin prej tre harqesh që mbështeteshin në pilastrat në mure dhe në dy pilastrat me planimetri drejtkëndëshi. Në absidën e madhe ruhen pjesë të pikturës murale të dikurshme, mbishkrimet e të cilave janë me germa latine. Nga një nike gjysmë rrethore për secilën nef anësor është ndërtuar në murin lindor, shenjë kjo e një influence të qartë të ritualit ortodoks, i cili, herë pas here ndërronte në varësi të ndodhive historike. Për sa i përket mbulimit të kishës ai duket se ka qenë me çati druri dhe me dy flegra, të njëjta për nefin qendror dhe ata anësorë. Kisha duket se i takon shek. XIII, ndërsa mbetet e paqartë se kujt i shërbente kjo, një manastiri apo ishte selia e peshkopëve të Arbërisë.