Klaudiani, poet romak, lindi në dhjetëvjeçarët e fundit të shek. IV të e. sonë në Aleksandri të Egjiptit dhe vdiq në moshë të re rreth vitit 405 në Romë. Në vitin 395 e gjejmë në rrethet e oborrit. Tek Klaudiani kemi përfaqësuesin e fundit, njëkohësisht më të rëndësishëm të poezisë antike të vonë. Veprat e tij të shkruara greqisht e latinisht mbajnë vulën e epokës, në të cilën u krijuan dhe nuk kanë prandaj ndonjë përmbajtje të thellë ideologjike. Në vargjet e tij artistike ai përshkruan para së gjithash natyrën dhe i thur lëvdata retorike të kaluarës së perandorisë romake. Si poet i oborrit ai u ngrit në rangun e patricit dhe u nderua me një shtatore që u vendos në forum.
Klaudiani i ndikuar nga shkolla aleksandrine, shkroi një numër të madh idilesh, epigramesh e poemash me përmbajtje mitologjike. Poezitë e tij me tematikë historike, përmbajnë një material të pasur historik dhe japin me saktësi dhe besnikëri të madhe të gjitha ngjarjet e kohës. Disa nga poemat e tij formojnë një burim të rëndësishëm për historinë e Ilirëve në vitet 395-404 dhe veçanërisht për pasojat e dyndjeve të fiseve barbare në Iliri.