Është edhe një dallim për tu bërë, i cili nuk duhet të lihet pas dore: që shumë bimë me erë nuk përdoren për kurora kështu p.sh irisi dhe saliunka megjithëse që të dyja mbajnë erë të mirë shumë të kërkuar. Tek irisi nuk erë veçse rrënja, që përdore për parfumeri dhe mjeksi. Irisi që vlerësohet më shumë është ai i Ilrisë dhe bile jo ai i krahinave bregdetare, por ai që rritet në pyjet e drigjet të Drinit e të Naronës; në rradhë të dytë vjen ai i Maqedonis, që është shumë i gjatë, vjen në të bardhë edhe i pinjtë; në rradhë të tretë vjen ai i Afrikës, më i madhi i të gjithëve dhe me një shije të hidhët. Irisi i Ilirisë është dy llojesh: ai që i ngjan rafanetit’’ dhe rizotomi * i kuqërremtë që është më i miri. Irisi më i mirë është ai që po ta trazosh, të bën të teshtitësh. Kërcyelli i irisit është i gjatë me një bisk, dhe i drejtë. Lulja e tij ka ngjyra të ndryshme, si ylberi, prej ku ka marrë edhe emrin...