Një mbishkrim i madh i shekullit XVI me një kontekst historik shumë të rëndësishëm, është ruajtur në kopshtin e muzeut të qytetit të Shkodrës. Ai është monumenti më i vjetër i epigrafisë osmane në qytet dhe llogaritet ndër tekstet më të rëndësishme osmane të ruajtura në Shqipëri. Mbishkrimi përmend ndërtimin e një hamami me urdhrin e njëfarë Ulema Beu, sanxhakbeut të livasë së “Skenderijes”. Vetë hamami nuk është më i ruajtur, por Theodor Ippeni e pa atë para Luftës I Botërore dhe publikoi një fotografi të tij. Hamami ndodhej në bregun e Bunës, në periferinë e mëparshme të Tabakut. Në fotografinë e Ipenit ne shohim fasadën hyrëse të dhomës së zhveshjes të një hamami të veçuar. Dhoma nuk kishte kube, por ishte e mbuluar nga një tavan me çati të shkëlqyeshme. Ndërtesa, rreth 10 X 30m, është ndërtuar nga një varg tullash dhe gurësh të ndarë.
Ndërtuesi i hamamit, Ulema Beu, më vonë Pasha, ishte një personalitet historik i rëndësishëm. Ai ishte një lider fisnor i turkomanëve të teqesë në Anadollin Jugperëndimor (Ehnaly, Burdur, Antalia) i cili, për shkak të lidhjes së tij shiite, shkoi tek Shah Ismaili i Persisë. Një gjë e tillë ka ndodhur ndoshta pas apo gjatë kryengritjes së egër turkomane të vitit 1511 dhe shtypjes së përgjakshme të krejt lëvizjes shiite në Anadoll nga Selimi I në vitet që erdhën më pas. Ulema Khani, siç quhej ai, u bë guvematori i Azerbajxhanit. Më vonë, ai ngriti krye kundër Shahut (ka mundësi të ketë qenë pasues i Ismailit, Thamasp) dhe u kthye në ushtrinë osmane, ku mbeti si guvemator i Azerbajxhanit dhe më vonë i Bitlisit. Kur Sulltan Sulejmani shkoi në Rumeli, ndoshta gjatë ekspeditës ushtarake të Korfuzit të korrik-gushtit 1537, dhe kur u ndodh për disa muaj në tokën shqiptare, ai e mori Ulema Beun me vete dhe e bëri atë sanxhakbej të provincës së rëndësishme kufitare të Skënderijes (Shkodrës).
Mbishkrimi i hamamit, i shkmar në një stil të pazakonshëm tregueSj përmend ngjaijet kryesore të jetës së Ulemasë deri në ndërtimin e hamamit në vitin 946 (19 maj 1539-7 maj 1540). Kjo datë na mundëson të rregullojmë një hollësi në karrierën e tij: ndërkohë që I.H. Dani thotë se ai u bë sanxhakbej i Bosnjës me titullin e Pashës në vitin 946, sipas mbishkrimit në atë kohë, ai ishte akoma (bej???) i Shkodrës. Për më tepër, data e vdekjes së paraardhësit të tij në Bosnjë, i famshmi Gazi Husrev Beg, dihet se ka qenë viti 1541. Kështu, mund të supozohet që Ulema Beu ishte sanxhakbej i Shkodrës midis viteve 1537, kohe e ekspeditës ushtarake në Korfuz më 1541. Kjo nuk dihej më parë. Ne dimë gjithashtu se Ulema Beu ndërtoi një medrese në Shkodër.
Pas ngritjes së tij në pozitë dhe transferimit në Bosnjë, Ulema Pasha dhe djali i tij Skender Beg Ulemapasha ishin aktivë në betejën kufitare Slavonia. Peçevi e përmend Ulemën si pushtues të Velikës në malet e Slavonisë në vitin 951H (1545). Ulemapasha vdiq në luftën afer Lipovës (Banat), pas vitit 1553. Djali i tij Skenderi njihet si sanxhakbej i Pakraçit në kufirin sllovenas në vitin 1566 dhe me të njëjtin funksion në Pozega (Slavonia) në vitin 1580. Një prej djemve të Skenderit ishte Gajreti Mehmed Beg Ulemapashah, i njohur si poet.
Cilësia kaligrafike e mbishkrimit të hamamit të Shkodrës është shumë mediokre edhe pse aparenca e tij e përgjithshme është e efektshme. Syri i mësuar e dallon menjëherë se ai i përket kohës së sundimit të Sulejmanit të maçlh. Vetë gjuha e mbishkrimit nuk është e cilësisë së parë, por një gjë e tillë nuk është edhe aq e çuditshme për një tekst provincial të fillimit të shekullit XVI. Mbishkrimi, i përbërë nga katër vargje dyshe në një letër në formë drejtkëndore, përmban fjalët e mëposhtme:
1) Kur ata e shuan familjen e Ulema Beut, ai doli nga teqeja dhe i vrau turqit e Orientit (Lindjes)
2) Sapo (Ulema) erdhi në Perëndim, Mbreti i mbretërve të botës (Sulltan Sulejmani) e bëri Shkodrën Livën (sanxhakun) e tij (të Ulemasë).
3) Ai bëri në këtë vend një banjë të pastër, të pastër si një pasqyrë kineze.
4) Atje është klima e mirë. Kronogrami: “i këndshëm” (një tjetër) kronogram me cilësi të shkëlqyer: “I bekuar qoftë arkitekti i saj” 946.
I pari nga dy kronogramet konsiston vetëm tek fjala “Dil-pezir” (e shkruar në arabisht), e cila jep llogaritjen e mëposhtme: I dashur!