Fortifikimet e qytetit antik përfaqësojnë monumentin më të majtur dhe më mbresëlënës . Ato kanë një gjatësi prej 4.700 m dhe përfshinin një sipërfaqe prej rreth 66 ha, që shtrihej në rrafshin e kurrizit të kodrës dhe zbriste deri në mesin e shpatit-perëndimor të saj.
Në periudhën e parë, e cila datohet në fillim të shek. IV p. Kr, fortifikimi ka planimetrinë tipike katërkëndëshe, të vendosur në shpatin e kodrës, me zgjërimin e krahëve të murit në kurrizin e kodrës. Kjo formë e planimetrisë, e dëshmuar edhe në qytetin antik të Gurzezës, i krijoi Ugolinit përshtypjen e një akropoli, të cilin ai e pat plotësuar me muret e tarracimit të banesave. Në një periudhë të dytë, rreth mesit të shek. IV p. Kr., ka qenë shtuar edhe euhorion-i, në formën e një trekëndëshi, i cili i bashkëngjitej brinjës perëndimore të mureve rrethuese të qytetit. Nuk ka një dallim të dukshëm midis dy periudhave, që karakterizohen nga linjat e gjata, me kthesa të shumta të mureve të përforcuara nga bastione, ku ende mungojnë kullat. Ugolini kishte përcaktuar tetë porta, nga të cilat ajo nr. 5 rezultoi të ishte hyrja në tarracën e banesës me peristil. Porta nr. 7, e vendosur në mesin e murit jugor të qytetit, i përket tipit me korridor tërthor me gjerësi 2.70 m. Ruhet më mirë porta nr. 8, rreth 200 më në lindje përgjatë të të njejtit mur. Korridori i saj, me gjatësi 8 m dhe gjerësi 3.50 m, përforcohej nga dy bastione me përmasa të barabarta 7.10 x 8 m. Dera e drunjtë ka qenë vendosur 5 m në thellësi të korridorit dhe mbulohej me harqe, të cilat mbanin një kullë, njëlloj si në Bylis.
Teknika e ndërtimit është e njëllojtë për të gjithë fortifikimin dhe është përcaktuar nga nxjenja e blloqeve në vend, nga shtresat shkëmbore gëlqerore. Si rrjedhim zotëron muratura katërkëndëshe me rreshta me lartësi të ndryshme, disa herë me blloqe me përmasa gjigande.
Në murin lindor, që zbret në faqen e kodrës, muratura është poligonale.