Në perëndim të tempullit të Asklepit, sheshi i shtruar me pllaka të mëdha gëlqerore ka qenë kufizuar në shek. III p.Kr. me një ndërtesë katërkëndëshe me përmasa 13.90 x 13.76 m. Qendrën e saj e zinte oborri katërkëndësh 5.90 x 4.85 m, që qarkohej nga një kolonadë jonike. Peristili i krijuar rreth tij, në formën e një korridori me gjerësi 3.90 m, përbënte të vetmen hapësirë të ndërtesës, e cila komunikonte nga lindja me sheshin. Kjo formë e thjeshtë e monumentit sugjeron edhe funksionin e parë të ndërtesës si një prytaneion. Ndërtimi i saj lidhet me periudhën e autonomisë së Koinonit të Prasaibëve, duke qenë seli e strategut të koinonit. Në shekullin I p.Kr. ndërtesa është transformuar, duke u ndarë në disa ambiente me mure të teknikës tipike romake opus reticulatum. Një mbishkrim i madh latin me gërma bronzi, dikur të fiksuara mbi pllakat para ndërtesës, lidhet me emrin Domitius Ahenobarbus Ero dhe e lidh rindërtimin e prytaneionit dhe shtrimin e sheshit me kontributin e këtij personi midis viteve 16-12 p.Kr.