Themelimi i Devletit Osman i bazoi themelet e tij në Islam, dhe ndër shekuj përfaqësonte Islamin, por me reformat e viteve 1839 dhe 1856, jomuslimanët u barazuan me muslimanët, pra me themeluesit dhe mbështetësit e kësaj strukture shoqëroro-politike. Me fjalë të tjera, vitet 1839 dhe 1856, tregojnë këputjet e mëdha që ndodhën në linjën historike të sjelljes dhe ekzistencës së Develtit Osman. Kjo shkaktoi shqetësim dhe pikëllim të madh në mbarë botën Sunnite muslimane. "Nenet e pranuara në Traktatin e Parisit, në favor të popullsisë së krishterë, që jetonte në territorin e Devletit Osman, shkaktuan një zemërim të përgjithshëm kundër jomuslimanëve. Për disa, shkaku krye-sor për shpërthimin e kryengritjeve në Indi në atë kohe, ishin nenet në Traktatin e Parisit. Dhe, elementët e krishterë që mbështeteshin te fuqitë evropiane dhe që ishin nxitur fshehurazi prej tyre, ishin të pafytyrë.
Në këtë situatë të tensionuar, gjatë kohës së Haxhit, njerëzit sulmuan të krishterët, dhe konsujt e Britanisë e të Francës, u vranë gjatë ndërhyrjes për të mbrojtur subjektet e tyre. Për pasojë, një flotë e bashkuar britaniko-franceze iu drejtua Xhiddes dhe bombardoi qytetin për të marrë hak. Për më tepër, me dëshirën e komandantëve britanikë dhe francezë, 10 dinjitarë të qytetit të Xhiddes u ekzekutuan në gushtin e vitit 1856, me akuzën e nxitjes së atyre sulmeve. Duhet të përmendim në këtë rast se ndërsa u kryen këto vrasje, Britania dhe Franca ishin në marrëdhënie paqeje me Devletin Osman, madje ishin dhe aleate të tij.
Nga ana tjetër, për Libanin, ku të huajt me intrigat e tyre kishin një ndikim të madh në vend, ngjarjet që u zhvilluan në Xhidde shkaktuan rrëmujë. Britanikët u angazhuan të nxisnin fisin Druz, ndërsa francezët fisin Maruni. Këta të fundit sulmuan të parët, dhe kjo u shoqërua me shumë viktima edhe në radhët e popullsisë së krishterë.
Gjithashtu, trazira pati edhe në Damask, ku ndër viktimat ishte dhe konsulli amerikan dhe ai holandez. Ministri i Punëve të Jashtme, Fuad Pasha, themeloi një gjykatë ushtarake dhe dha dënimin me varje për rreth 100 persona, ndër të cilët kishte dhe zyrtarë, në mënyrë që të parandalonte ndërhyrjen e shteteve evropiane.