Dhe Agronin mbretin e ilirëve e mori në qafë dëshira e pafreruar për verën dhe i shkaktoi atij pleuritin. Edhe një mbret tjetër i ilirëve, Genti, kishte zakon të pinte pa u përmbajtur.
Kësaj të keqeje /për pije të tepruar/ nuk i kanë shpëtuar as ilirët, përkundrazi, për ta thuhet edhe kjo, se u lejohej të huajve, të pranishëm në tryezë, të pinë bashkë me gratë, secili me atë grua që dëshiron edhe pse gruaja nuk i përket atij.
Kam dëgjuar se dardanët e Ilirisë lahen vetëm tri herë gjatë gjithë jetës së tyre... kur lindin, kur martohen dhe kur vdesin.
Apolloniatët banojnë në një qytet fqinj me Epidamnin, në gjirin e Jonit. Dhe afër saj /Apollonisë/ ka asfalt që nxirret duke gërmuar dhe pisë që del nga toka, po ashtu si shumë burime uji. Dhe flitet se jo larg është një zjarr i përjetshëm. Vendi që digjet është i vogël; ai nuk zë një hapësirë të madhe dhe ka një rreth të ngushtë; mban erë squfuri dhe çemçekëzi dhe rreth tij ka bimë që lulëzojnë plotësisht dhe gjelbërim dhe zjarri, që del me vrull aty pranë, nuk dëmton aspak mbirjen e bimëve as gjelbërimin. Zjarri digjet natë e ditë dhe s'kishte pushuar kurrë, siç thonë apolloniatët, para luftës që u ndodhi atyre me ilirët.
Apolloniatët i dëbonin të huajt sipas ligjit të lakedemonëve, kurse epidamnasit, atij që dëshironte, i jepnin të drejtë të vinte në qytet edhe të banonte.