Pranë murit të mihrabit të xhamisë është ruajtur një ndërtesë e thjeshtë që duket se daton në shekullin XIX. Duke iu referuar një fotografie të më shumë se dy dekadave më parë, ndërtesa ka qenë e lidhur me xhaminë me anën e një muri me portë të madhe dhe një shtëpie të vogël. Menjëherë pas vitit 1967, këto ndërtime u shembën, duke e lënë të izoluar ndërtesën me kube. Ndërtesa e vogël ka mure të suvntuara dhe mbaron me një kornizë, e cila pasqyron ndikimet perëndimore të shekullit XIX. Porta e shtëpisë ka qenë në të njëjtin stil. Kubeja e tyrbes, e mbuluar me tabakë llamarine, mezi dukej nga jashtë. Sipas Hadikatu’l-Cevami themeluesi i xhamisë së Mirahorit në Stamboll është varrosur në vendin e tij të lindjes, në Korçë, ku kishte ndërtuar një xhami, një imaret, një medrese dhe një shkollë. Tashmë e kemi theksuar se lijaz Bej Mirahori ka themeluar një xhami në Stamboll, bazilikën e hershme kristiane të Studionit, të cilën ai e ka kthyer në xhami, Kjo xhami është e përmendur në vakëfname dhe nga Hadikat.
Pra, lljaz Beu është varrosur në tyrben pas xhamisë së tij të Korçës. Në vitet 1920, Haslucku ka përmendur se në Korçë ishte varri i “Hoxha Mirahorit’, i cili ishte ruajtur nga një pasardhës i themeluesit dhe që respektohej nga dervishët bektashianë si varri i një shenjti. Tyrbja që është akoma edhe sot një vepër e pjesës së fundit të shekuliit XIX, ka mundësi të jetë një rikonstruksion nga Salih Beu, i përmendur nga mbishkrimi i vitit 1872. Nese është ruajtur ndonjë pjesë e tyrbes së fundit të shekullit XV tek ndërtimi i sotëm, një gjë e tillë mund të tregohet vetëm nga një restaurim i plotë.
Guide d’Albanie ia atribuon hamamin lljaz Beut, por ai është zhdukur. Të njëjtin fat kanë pësuar edhe rrethinat e tjera të xhamisë.
Familja e të famshmit Gdriceli Koçi Beu, ku përmendet veçanërisht djali i tij Sefershah, është varrosur në varrezën e xhamisë së Mirahorit. Vetë historiani i madh është varrosur në varrezën gjatë rrugës së Manastirit.