Mark Terent Varroni është një nga shkrimtarët më të shumanshëm dhe më prodhimtar të kohës antike. Lindi në Reate (Rieti) në vitin 116 para e. sonë dhe vdiq në një moshë afërsisht 90 vjeçare, në vitin 27 para e. sonë. Pati si mësues L. E1 Stilon dhe filozofin Antioh nga Askalona. Mori pjesë aktive në jetën shoqërore dhe politike; ushtroi ofiqe të ndryshme civile dhe ushtarake. Qe mik i ngushtë i Pompeut tek i cili shërbeu dhe si kuestor dhe legat në ndërmanjet e ndryshme luftarake; më vonë u zgjodh tribun i plebit. Gjatë luftës civile, në vitin 49 para e. sonë komandoi në Spanjë një ushtri kundër Cezarit prej të cilit u zu rob. Pas kësaj date, gjatë luftës civile, e gjejmë Varronin së bashku me Ciceronin dhe Katonin në Dyrrah. Pas betejës së Farsalës pajtohet me Cezarin, i cili e ngarkon me organizimin e bibliotekave publike në Romë. Në vitin 43, mbasi i konfiskohet shtëpia nga Antoni, emri i Varronit shënohet në listën e të ndjekurve. Ai arriti të ikë, por pjesa më e madhe e veprave dhe dorëshkrimeve të tij u zhduk.
Varroni shkroi mbi 70 punime të shpëmdara afërsisht në 620 libra. Një nga veprat e tij historike të rëndësishme ishte "Antiquitates remm humanamm et divinarum" (Vjetërsitë e gjerave njerëzore dhe hyjnore), vepër kjo e humbur, por shpesh e përmendur nga shkrimtarët e tjerë. Në veprën e tij Varroni i kushton një rëndësi të veçantë përpunimit të kronologjisë. Ai e çon themelimin e Romës në vitin e tretë të olimpiadës së gjashtë (754-753 para e. sonë).
Nga veprat e shumta të tij, plotësisht të majtura kanë arritur traktatet mbi ekonominë fshatare (De re mstica) në tre libra, dhe mbi gjuhën latine (De lingua latina).
Në veprën mbi ekonominë fshatare të cilën ai e shkroi në trajtë dialogu në një moshë të thyer, Varroni jep mendime të vlefshme mbi kultivimin e tokës, mbi rritjen e kafshëve shtëpiake dhe të shpendëve, të bletëve, etj. Ndonjë nga këto dialoge zhvillohet edhe në Epir ku, sikurse dihet, blegtoria kishte arritur në atë kohë një shkallë relativisht të lartë zhvillimi.
Mark Terent Varroni është një nga shkrimtarët më të shumanshëm dhe më prodhimtar të kohës antike. Lindi në Reate (Rieti) në vitin 116 para e. sonë dhe vdiq në një moshë afërsisht 90 vjeçare, në vitin 27 para e. sonë. Pati si mësues L. E1 Stilon dhe filozofin Antioh nga Askalona. Mori pjesë aktive në jetën shoqërore dhe politike; ushtroi ofiqe të ndryshme civile dhe ushtarake. Qe mik i ngushtë i Pompeut tek i cili shërbeu dhe si kuestor dhe legat në ndërmanjet e ndryshme luftarake; më vonë u zgjodh tribun i plebit. Gjatë luftës civile, në vitin 49 para e. sonë komandoi në Spanjë një ushtri kundër Cezarit prej të cilit u zu rob. Pas kësaj date, gjatë luftës civile, e gjejmë Varronin së bashku me Ciceronin dhe Katonin në Dyrrah. Pas betejës së Farsalës pajtohet me Cezarin, i cili e ngarkon me organizimin e bibliotekave publike në Romë. Në vitin 43, mbasi i konfiskohet shtëpia nga Antoni, emri i Varronit shënohet në listën e të ndjekurve. Ai arriti të ikë, por pjesa më e madhe e veprave dhe dorëshkrimeve të tij u zhduk.
Varroni shkroi mbi 70 punime të shpëmdara afërsisht në 620 libra. Një nga veprat e tij historike të rëndësishme ishte "Antiquitates remm humanamm et divinarum" (Vjetërsitë e gjerave njerëzore dhe hyjnore), vepër kjo e humbur, por shpesh e përmendur nga shkrimtarët e tjerë. Në veprën e tij Varroni i kushton një rëndësi të veçantë përpunimit të kronologjisë. Ai e çon themelimin e Romës në vitin e tretë të olimpiadës së gjashtë (754-753 para e. sonë).
Nga veprat e shumta të tij, plotësisht të majtura kanë arritur traktatet mbi ekonominë fshatare (De re mstica) në tre libra, dhe mbi gjuhën latine (De lingua latina).
Në veprën mbi ekonominë fshatare të cilën ai e shkroi në trajtë dialogu në një moshë të thyer, Varroni jep mendime të vlefshme mbi kultivimin e tokës, mbi rritjen e kafshëve shtëpiake dhe të shpendëve, të bletëve, etj. Ndonjë nga këto dialoge zhvillohet edhe në Epir ku, sikurse dihet, blegtoria kishte arritur në atë kohë një shkallë relativisht të lartë zhvillimi.