Alarihu/ i ndezur, duke e shikuar shtrembër
plakun, që fliste fjalë të tilla, më tepër s'e duroi,
Por i zemëruar« fjalimin e tij të bujshëm ia ndërpreu:
"Në qoftë se mosha e jote, e braktisur nga arsyeja dhe ndjenjat nuk do të të falte,
kurrë nuk do të duronte pa u hakmarrë kundër fyerjeve
të turpshme të gjuhës sate Danubi, sa të jem unë gjallë.
Unë që kam vënë në ikje pranë Hebril sa e sa perandorë,
do të lejoj vallë që ti të më këshillosh për të ikur,
kur e gjithë natyra mua më nënshtrohet? Male duke rënë në këmbët
tona dhe lumenj duke u tharë ne pamë.
Perënditë getë dhc manët’ e paraardhësve të mi nuk kanë urdhëruar kështu
që unë lë kthehem dhe të eci nëpër një rrugë të kundërt
Unë ose si ngadhnjimtar do të sundoj në këlë tokë ose
i mundur në të do të varrosem. Unë mc shpejtësi kalova përmes kaq popujsh
dhe qytetesh,
kalova Alpet dhe me përkrenare ngadhënjimtare piva ujë nga Padi.
Ç'më mbetet tjetër përveç Romës? Populli i ynë mc fuqinë e tij
spikaste pikërisht atëherë, kur nuk kishte besim në asnjë lloj arme;
Kurse tani që pushteti i Ilirikut më është dhënë
dhe ata komandant të tyre ushtarak më benë, aq shumë heshta, aq shumë shpata,
aq shumë përkrenare mc djersën e thrakëve përgatita,
dhe detyrova të japin për nevojat e mija taksën në hekur
qytete romake me urdher ligjor.
Kështu fati më buzëqeshi, kurse ata, të cilët gjatë shumë viteve
i shkretova, më janë dhënë për të më shërbyer..."