Qyteti i vjetër i Përmetit në shekujt XVI-XVIII-të ishte një kadillëk i Sanxhakut të Vlorës ndërsa në shek. XIX-të kalon në vartësi të Sanxhakut të Gjirokastrës. Kiel na informon se në shekullin e XVI-të Përmeti kishte 260 familje nga 42 që kishte pasur një shekull më parë. Kur e vizitoi Çelebiu kishte 150 shtëpi .Me interes është e dhëna e Salnamesë së Vilajetit të Janinës,. e vitit 1888-89 (1306H), që e paraqet Përmetin si qendër Kazaje me 722 shtëpi, 183 dyqane dhe 2379 banorë, një xhami të ndërtuar nga Sulltan Bajaziti II dhe një tjetër nga i quajturi Sali Bej.
Xhamia e "vjetër” e Përmetit paraqiste një ndërtim të tipit sallë me kupolë, që me përmasat e planit, 6.90 x 6.85 m, afrohej me xhamitë e Allajbegisë dhe atë të Velabishtit, të cilat janë më të voglat. Xhamia përbëhej nga salla e lutjeve dhe minarja. Në sallën e lutjeve hyhej nga ana veriore, nëpërmjet një portë të vendosur në mënyrë asimetrike, e kushtëzuar kjo nga përmasat e vogla të planit dhe kishte vetëm një dritare në lindje të fasadës. Përballë ishte mihrabi, nikja e të cilit përfundonte në pjesën e sipërme me stalaktite. Kalimi nga planimetria katrore e vëllimit kubik në atë rrethore të kupolës sferike bëhej nëpërmjet trompave në qoshet, harqet që kalonin dhe në faqet anësore, duke krijuar një vijueshmëri që njësonte vëllimin kubik.
Vëllimi kubik i sallës së lutjeve ishte i njëjtë dhe në anën e jashtme ku përfundonte me komizë horizontale. Mbi të, pak me brenda mureve anësore, krijohej tamburi tetëfaqësh, me kupolën e mbuluar me rrasa guri. Salla e lutjeve ndriçohej, veç dritares që përmendëm në faqen veriore, edhe nga katër dritare të hapura në dy rreshta në faqen jugore dhe nga dy dritare, njëra mbi tjetrën, në faqet lindore dhe perëndimore. Dritaret e rreshtit të poshtëm ishin drejtkëndore, mbuluar me arkitra guri një cope, mbi të cilën kishte nga një nike mbuluar me hark gjysmërrethi. Dritaret e sipënne ishin mbuluar me hark të mprehtë. Harqet e faqes jugore nuk ishin në të njëjtën vertikale me dritaret e poshtme por pak më anash.
Minarja e xhamisë e kishte bazamentin cilindrik dhe mbi të, pas pjesës kalimtare trungkoni, ngrihej trupi i saj shumëfaqësh, që përfundonte me një kornizë prej gurësh të hollë e të profiluar. Aty fillonte kazani, nga i cili ruhej pjesa e poshtme e nxjerrë konsol, nëpërmjet dy rreshtave dhëmbësharre prej gurësh plloçak. Nga pjesa e trupit mbi kazan, ruhen vetëm fillimet. Një strukturë e tillë e thjeshtë. të kujton atë të xhamisë së Pazarit në Gjirokastër, ku ka më shumë radhë dhe një kalim më të qetë.
Xhamia e vjetër e Përmetit ka përpjesëtime të rënda, por në të njëjtën kohë forma të vona në ndërtimin e saj vëllimor e planimetrik. Të tilla janë forma e tamburit, e minares dhe pjesa konsol e kazanit, teknika e ndërtimit, trajtimi i brendshëm. Këtu na shtyn të mendojmë për xhaminë e vjetër si një xhami të shek. XVII, por për këtë mungojnë të dhënat si mbishkrime ashtu dhe ato burimore. Gj.Frashëri dhe S.Dashi mendojnë se kjo xhami duhet tii takojë viteve të sundimit të Sulltan Mehmetit I (1402-1421) ku, sipas tyre, krahina e Përmetit ishte nën sundimin turk, gjë që nuk na ka rezultuar siç kemi treguar gjetkë.