Kalaja e Ndroqit ndodhet në mes të rrugës automobilistike që lidh Tiranën me Durrësin, dikur një degë e Rrugës Egnatia. Për herë të parë vendbanimi përmendet në regjistrimin e vitit 1431-2 me emrin Andronikleri, si fshat me 23 shtëpi, ndërsa në vitin 1570 kështjella përmendet si një fortesë e dobët në një reladon mbi ndërtimet mbrojtëse të zonës. Zona përmendet dhe në një relacion të Pjetër Budit dërguar kardinal Gozzadinos në vitin 182164 . Midis mureve të brendshme të kalasë ndodhet ndërtesa me përmasa të planit 9.0 x 10.0 m. dhe me të mure të ruajtura deri në 6 m. lartësi. Muret janë ndërtuar me gurë të çrregullt e lidhur me llaç gëlqereje. Në çdo faqe të xhamisë ka nga dy dritare të mbuluara me hark të mprehët. Minarja e shtuar më vonë që ndodhet në faqen jugore të ndërtesës, flet për një përshtatje të saj për këtë funksion. Me mjaftë gjasë kthimi i saj në faltore duhet të jetë i vonë.