Gjatë periudhës së gjatë të sundimit osman qyteti i Delvinës ishte një qendër e rëndësishme administrative. Shqipëria e Jugut pushtohet nga osmanët në vitin 1417 dhe Delvina bënte pjesë në Vilajetin e Vagenetisë dhe në regjistrimin e vitit 1431-2 kishte 60 shtëpi. Delvina falë pozitës së saj pati një zhvillim të shpejtë dhe kur atë e vizitoi Çelebiu në vitin 167058 kishte 100 shtëpi jashtë kështjellës si dhe disa xhami e mesxhide, nga të cilat ai përmend atë të Sulltan Bajaziti të II,menjëherë jashtë kështjellës dhe ato të lagjes Gjin Aleks, të lagjes Vlaka dhe të lagjes së lëkurëpunuesve. Në Delvinë sipas tij ndodheshin gjithashtu 3 medrese, 3 mejtepe, 3 teqe një hamam dhe 10 çezme.
Xhamia Mbret ndodhet pranë hyrjes së kështjellës. Kjo xhami, siç na kumton dhe Kiel, është ndërtuar nga sulltan Bajaziti II kur ai rimori kështjellën. Xhamia është e tipit sallë mbuluar me çati druri me përmasa të planit 7.30 x 8.10 m. dhe me mure 0.8 m. të trasha, ndërtuar me gurë të çrregullt e llaç gëlqereje e me breza druri. Prej saj sot ruhen muret perimetral dhe bazamenti i minares. Në murin perëndimor ka një dritare poshtë dhe dy në pjesën e sipërme, ndërsa në murin lindor janë dy dritare poshtë dhe dy sipër. Në murin verior që ruhet pjesërisht i rrënuar ka qenë porta e hyrjes për në sallë, kurse përballë saj nikja drejtkëndëshe e mihrabit.
Në Delvinë ruhen dhe rrënojat e kompleksit që njihet me emrin e lagjes, xhamia e Xherrmëhallës e që përbëhet nga xhamia, teqeja, hamami dhe një çezme, të vendosura në nivele të ndryshme sipas terrenit ku ndodhen. Në hyrje të tij është çezma dhe mjedise që i shërbejnë asaj. Pranë ndodhen dy tyrbe, ndërsa xhamia është më tej, e paraprirë nga një hajat shtesë. Xhamia ruhet me muret në këmbë, të ndërtuar me gurë të çrregullt dhe të lidhur me llaç gëlqereje. Në anën veriore ishte porta e hyrjes për në sallën e lutjeve mbuluar me arkitrarë druri dhe dy dritare po të tilla. Në faqet e tjera ka dritare në pjesën e sipërme të mureve. Ruhen dhe mbetjet e një hamami si dhe pak më larg rrënojat e Teqesë së Baba Hazizit.