Sipas Traktatit të Parisit, në 1278/6 dhjetor 1861 u lëshua një ferman, sipas të cilit qeveria e Vllahisë dhe Moldavisë i besohej Princit Kuza, nën drejtimin osman, që shënoi themelimin e Rumanisë së ditëve të sotme. Por, parlamenti i bashkuar i saj nuk e miratoi një projektligj të paraqitur nga princi dhe ai për të marrë hak e shfuqizoi, dhe shpërndau parlamentin. Në vitin 1281/28 qershor 1864, u vendos që shteti osman të vazhdonte sundimin në Rumani, edhe pse kësaj të fundit iu dha leje që të drejtonte vetë çështjet e saj të brendshme. Parlamenti zgjodhi Leopoldin, që ishte Konti i Flandersit dhe vëllai i Mbre-tit të Belgjikës, si princ të Rumanisë, por ai nuk pranoi. Në këtë mënyrë, Franca thuri intriga për të siguruar zgjedhjen e Sharlit në këtë post. Aktualisht, ai erdhi në Stamboll në vitin 1866 për ti shfaqur respektin e tij të veçantë sulltanit, i cili pranoi ta njihte sundimin e tij trashëgimtar në Rumani, me kusht që të ishte nën sovranitetin osman, dhe që ushtria rumune të mos kalonte numrin prej 30.000 ushtarësh.