Pikërisht në atë periudhë (vitet 42-40), në kanalin e Otrantos u vendos një lloj thalasokracie2. Sundimi i Gn. Domic Ahenobarbit mbi komunikacionet ndëmjet Italisë dhe bregut lindor të detit Adriatik et të detit Jon pati një jetë të shkurtër dhe u zhduk fare gjatë paqes së Brindesit, e cila shënoi pajtimin mes Oktavianit dhe M- Antonit. Ky personazh ishte i ati i Luc Domic Ahenobarbusit, konsull më 16 para J. K., i njohur në Buthrot falë një mbishkrimi latin. Ky Luc u martua me Antonian, të bijën e M. Antonit; biri i tyre, Gneu u martua me Agripinën e dytë dhe qe i ati ii Neronit. Taciti (Analet, 4, 44) shkruan: “Luc Domici ruante shkëlqimin e të atit që kishte qenë zoti i detit gjatë luftës së parë civile deri sa u bashkua ine partinë e Antonit e pastaj me atë të Cezarit (Oktavianit)”. Tek Jeta e Neronit (3) Suetoni tregoni se si e mori Gneu kontrollin e flotës: “Pas vdekjes së Brutit e të Kasit, Gn. Domic Ahenobarbi e zmadhoi flotën që i ishte besuar më parë dhe vetëm pas disfatës së plotë të partisë së tij ia dorëzoi atë M. Antonit, me dëshirën e vet, gjë që u pa si një shërbim i shquar”. I lidhur me partinë republikane, po aq sa ç’e kishte pasur familjen të lidhur me Pompeun, ky personazh përfaqësonte një forcë të konsiderueshme që mund të shqetësonte si M. Antonin ashtu edhe Oktavianin e ri, sepse ai kishte në dorë çelësat e komunikimeve mes Romës dhe Lindjes.
Para betejës së Filipit, ai kishte pasur si rol që të bllokonte kanalin e Otrantos për t’i sulmuar pareshtur anijet e transportit të trupave të Oktavianit e të Antonit dhe për të prerë rrugët e furnizimit nga Italia. Bruti dhe Kasi dërguan Stai Murkon me një legjion dhe 60 anije për të bllokuar hyrjen në portin e Brundisit. Bashkë me flotën e Gn. Domic Ahenobarbit, bëheshin plot 130 luftanije që e kishin prerë rrugën detare për në Itali (Apiani, L. C., IV, 15, 115), ndërsa Sekst Pompeu kishte bërë të njëjtën gjë në brigjet e Afrikës. Bash ditën e betejës së Filipit, Apiani rrëfen betejën detare që vuri ballë për ballë, në kanalin e Otrantos, flotën e S. Murkos e të Gn. Domic Ahenobarbit me skuadriljen e Gn. Domic Kalvinit, i cili po kalonte me anije transporti dy legjione në përforcim të ushtrisë së Oktavianit. Duke qenë më të manovrueshme, luftanijet me rrema dolën lehtas fitimtare mbi transportuesit me vela, të cilët ishin pothuajse të palëvizshëm kur binte era; legjionarët u përpoqën të shpëtonin me not apo duke u mbajtur fort pas partalleve të anijeve të mbytura. Kalvini mbërriti në Brundisi pesë ditë pas disfatës së pësuar. Pas kësaj, Gn. Domic Ahenobarbi mori titullin imperator dhe sundoi në rrethinat e bregut të Apulies e të Mesapisë, ndërsa Sekst Pompeu kontrollonte ngushticën e Mesinës, Korsikën dhe Sardenjën. Roma nuk ushtronte më asnjëfarëlloj autoriteti mbi principatat detare që u krijuan mu në portat e Italisë. Zyrtarisht i dëbuar, i kërcënuar me vdekje, imperator-\ dukej krejt i pavarur. Ai preu monedha ari e argjendi: në njërën nga anët e pasme të tyre, një bash anijeje i kthyer nga e djathta kishte sipër si trofe dy shpata e një shqyt, duke bërë aluzion për fitoren detare të vitit 42. Trupat e Oktavianit nuk mund të dilnin nga porti i Brundisit, që sulmohej shpesh. Kur M. Antoni kërkoi të hidhej në Itali, udhës në kthim nga Athina, ra njëherë në ujdi me Gn. Domic Ahenobarbin (Apiani, L. C., V, 55). Oktaviani mund t’ia kishte frikën një rrethimi detar të Italisë në rast aleance mes Antonit, Sekst Pompeut dhe Gn. Domic Ahenobarbit. Paqja e Brindesit ktheu lirinë e lundrimit: Gneu arriti ta martojë të birin, Lucin, me të bijën e M. Antonit; gjatë marrëveshjeve të Misenit, në vitin 38, ai siguroi premtimin për t’u bërë konsull më 32 dhe, në pritje të asaj dite, hoqi dorë nga fuqia e vet detare dhe mori qeverisjen e provincës së Bitynisë. Apiani (B.C., V, 61) shton se banorët e Brundisit u treguan armiqësorë ndaj Antonit që ishte lidhur “me atë që mbante ende të bllokuar tërë Adriatikun, që u kishte djegur atyre anijet dhe që kishte kryer ekspedita piraterie në Itali”. Pas kësaj, Gn. Domic Ahenobarbi arriti ta braktiste partinë e Antonit dhe të afrohej me Oktavianin, pak muaj para betejës së Akciumit.