Prekë Cali Hasanaj (1878-1945), nipi i Ucë Turkut, Vojvoda i Selcës, ishte një nacionalist i shquar në veri, të cilin e quanin “krenaria e Kelmendit“. Ai luftoi kundër forcave osmane prej muajit prill deri në muajin qershor të vitit 1911, veçanërisht në betejën e Deçiqit. Cali mbahet në mend edhe si luftëtar i patundur kundër ekspansionit të Malit të Zi në Shqipëri, sidomos kur, në Konferencën e Londrës (1913), Fuqitë e Mëdha ia dhuruan disa pjesë të veriut të Shqipërisë, afër Vermoshit, Malit të Zi. Ai më vonë u ngrit kundër Ahmet Zogut (1895-1961) dhe u internua në Gjirokastër, por mori amnisti më 1927 dhe u bë kapiten i rojtarëve rezervë. Prek Cali ishte një antikomunist i përbetuar; kur forcat komuniste të udhëhequra nga Mehmet Shehu (1913-81), pushtuan Kelmendin në janarin e vitit 1945, Prekë Cali dhe 14 luftëtarë kelmendas u burgosën. Ata u gjykuan në Shkodër dhe u pushkatuan te Zalli i Kirit, më 25 mars 1945. Në qershor të vitit 2001 u ngrit një shtatore në Shkodër me mbishkrimin: “Prek Cali, luftëtar zulmëmadh nga Kelmendi, mbrojtësi i paepur i kufijve të Shqipërisë".