Afërsitë e Tiranës, deri tani, nuk kanë dëshmuar se ruajnë lëndë të rëndësishme arkeologjike. Lokaliteti i vetëm që pashë është ai që gjendet mes vendeve të quajtura Laknas dhe Bruka. Në veriperëndim të qytetit të Tiranës, rreth dy orë rrugë prej saj, mbi bregun e majtë të lumit Lyn, ndeshet një pjesë ledhi me faqe të drejta, të cilin lumi me ujërat e tij të rrëmbyeshëm e gërryen pareshtur. Në një pjesë të faqes që gjendet në bërryl, vërehen shtresa të larmishme trualli që, duke nisur nga lart, vijnë njëra pas tjetrës sipas këtij rendi: mbi një shtresë shtufi hiri në ngjyrë të verdhë dhe të ngjeshur vjen një shtresë dheu që paraqet gjurmë djegiesh dhe oksidimi të fortë (vende-vende në ngjyrë të kuqe tulle për disa centimetra trashësi); mbi këtë shtrihet më pas një shtresë toke qymyrore e përzier me ndonjë eshtër kafshe; më në fund duket një shtresë me hedhurina tjegullash e tullash me mbrujtje të ashpër dhe me ngjyrë të kuqe të ndezur tulle. Mes këtyre kam vërejtur copëza tjegullash pak të harkuara dhe të gjera dhe një copë kapaku të gjerë qypi të madh të pajisur në qendër me një nyje kapëse më të trashë (me diametër 10 centimetra dhe lartësi 6 cm). Këto shtresa ishin nën nivelin e ujit, pasi kur i pashë lumi ishte tepër i mbushur, rreth 3.50 m i thellë nga sipërfaqja e tanishme e tokës. Mendimi që krijova për këtë shtresëzim reliktesh ishte prania e një banesë druri me mbulesë tjegullash, e epokës romake të vonë, e shkatërruar nga ndonjë zjarr.