Rruga e luginës së Devollit me origjinë antike e për këtë dëshmojnë kalatë antike që e ruanin atë (Zvezda, Dishnica, Symiza) si dhe ura antike e Grabovës, ka pasur rol të rëndësishëm gjatë mesjetës. Në antikitetin e vonë dhe në mesjetë ajo kontrollohej nga disa fortifikime si Menkulasi, Zvezda, Dishnica, Symiza, si dhe Gopeshi e Zereci në zonën e Moglicës.
Nën fshatin Gopesh mbi lumin e Devollit ruhen gjurmët e dy urave mesjetare me kalim druri mbi këmbë guri, mbi të cilat kalonin degëzime rrugore nga rruga kryesore e luginës së Devollit në drejtim të Voskopojës. Veç këtyre për funksionimin e rrugës së Devollit në mesjetën para pushtimit turk flasin dhe burimet dokumentare.
Nëpër luginën e Devollit kaluan në fundin e shekullit XI kryqtarët normanë me Beomundin e po këtej në Gllavenicë kaluan forcat bizantine në fillim të shekullit XII me në krye Kantakuzenin. Fakti që në krahasim me rrugën e luginës së Shkumbinit, ku në mesjetë mungojnë fortifikimet, gjatë luginës së Devollit ka vazhduar jeta gjatë mesjetës, me qendër kryesore Deabolisin (Devollin) si dhe arsyeja që kjo rrugë është më strategjike ndaj asaj të Shkumbinit, të shtyjnë të mendosh se me rënien e rëndësisë së rrugës Egnatia, rruga e luginës së Devollit fitoi rëndësi në këto anë.