Përbëhet nga naosi me absidë trefaqëshe në lindje dhe një narteksi të shtuar më vonë në anën perëndimore. Nga ndërtimi i vjetër kemi faqet lindore dhe veriore, të cilat janë ndërtuar me tulla dhe gurë çmërsi. Tullat rrethojnë gurët duke u vendosur me shumicë vertikalisht dhe në breza krye tri ose katër rreshta guri. Kjo teknikë ndërtimi me pretendime dhe vlera estetike është një shpërbërje e teknikës së njohur me emrin «kluasonazh» dhe përbën një sprovë për të fituar nga kombinimi i gurit me tullën efekte të reja dekorative, duke përdorur elementë të njohur. Në një kënd të tillë vështrimi monumenti datohet si i fundit të shek. XIV. Me interes janë gjithashtu kishat e Shelcanit (shek. XIV) dhe Bezmishtit (shek. XIV), që ruajnë pjesërisht muret e vjetra të ndërtuar me kluasonazh me dy rreshta tullash horizontalë. Jo pa vlerë janë dhe kishat e fshatit rrënojë të Kamenicës dhe ato të Butrintit, ndërtuar me gurë duke pasur vende-vende tulla horizontale. Ndër to, më të goditura janë ato të Kamenicës, ndër të cilat kisha Nr. 2, mundet më e vjetra (shek. XIII-XIV), shquhet për brezat me tulla dhe zbukurimin prej shkronjash. Në Koman, pranë Kalasë së Dalmacisë, e njohur për kulturën me të njëjtin emër të Mesjetës së Hershme, në skajet e varrezës ruhen pesë kisha, emrat e të cilave kanë arritur deri në ditët tona. Në anën lindore janë kishat e Shën Gjergjit, Shën Mëhillit dhe Shën Kollit. Dy kisha të tjera, Shën Gjoni dhe Shën Todri, janë në anën perëndimore të varrezës. Për nga vetë vendndodhja ato s’mund të jenë më të vona se shekujt XI-XII.