Gati çdo gjë që na kanë lënë të shkruar autorët antikë për dardanët në përgjithësi, ka të bëjë me luftërat që i zhvilluan me maqedonët. Dhe derisa shteti maqedon ishte i fortë dardanët nuk mundën të ishin në vëmendje të politikës ballkanike. Rolin e armiqve të përjetshëm të Maqedonisë e shprehu fare mirë historiani romak, Livi (XL, 57,6), kur shkroi “Dardani gens sempre infestissima Macedoniae”
Roli politik dhe ushtarak i dardanëve filloi të rritej vetëm pasi invadimi i keltëve dobësoi shtetin e maqedonëve të fqinjëve të tyre peonëve. Duke shfrytëzuar dobësinë etyre dardanët zgjeruan shtetin e tyre në rajonin e Peonisë, e cila zhduket definitivisht nga skena historike edhe të ilirëve të jugut. Sipas disaautorëve (Droysen) ata zgjerohen deri në detin Adriatik dhe në detin Jon, duke mbajtur për një kohë në duart e veta edhe Epidamnosin.73 Në gjysmën e dytë të shekullit III dhe në fillim të shekullit II para e.r. dardanët bëjnë presion të madh kundër maqedonëve, duke shfrytëzuar çdo rast për suhn.
Megjithatë, kjo ishte një ngritje e shkurtër që u bë më tepër në sajë të dobësisë së të tjerëve se sa për shkaktë fuqisë së vetë dardanëve. Dhe me të vërtetë, posa maqedonët morën veten dhe konsoliduan shtetin e tyre, dardanët humbën rëndësinë si faktor i rëndësishëm politik. Kufizimittë aksioneve të tyre luftarake ndaj fqinjëve i kontribuoi edhe forcimi i shtetit ilir në kufijt perëndimorë.
Dardanët përkundër nuk mundën të luanin një rol më të madh në ngjarjet politike të Ballkanit në epokën pararomake, është fakt se ata nuk kishin arritur atë shkallë të zhvillimit shoqëror, të domosdoshme për të krijuar një organizatë të fuqishme ushtarake. Të përbërë nga një mori fisesh më të vogla dardanët nuk kishin pushtet të fortë qendror, të aftë për ndërmarrje më të mëdha dhe për vendimet politike.